De volgende punten zijn onderwerpen waarover nog verder nagedacht dient te worden, maar die in het kader van het werken met Unicode in een steeds internationaler wordende context van belang zijn.
Volgens de bestaande ISBD regels dienen het collatieveld, de annotaties e.d. gesteld te worden in de taal en het schrift van het bibliografisch bureau. Omdat er steeds meer in een internationale context wordt geopereerd, dient dit uitgangspunt waarschijnlijk opnieuw overdacht te worden. In het bijzonder speelt deze kwestie bij publicaties in niet-Latijnse schriften.
Een concreet voorbeeld: in hoeverre neem je Nederlandse formuleringen e.d. op in een titelrecord van een volledig in Grieks schrift gepubliceerde uitgave? Is het niet logischer om in principe het record volledig in het Grieks te maken, zeker omdat dergelijke records in principe (alleen) door specialisten worden ingevoerd en gelezen?
Een ander belangrijk punt is het onderscheid tussen translitereren en vertalen.
In een titelrecord kan een samenvatting (bijv. in kmc 4207) in het Russisch voorkomen bij een in het Russisch verschenen publicatie. Deze kmc kan getranslitereerd worden in Latijns schrift. Dat is echter iets anders dan een samenvatting in het Nederlands of Engels van dezelfde publicatie. Deze samenvattting kan een vertaling van de Russische tekst of onder meer een zelf geformuleerde tekst zijn.
De geraadpleegde specialisten in de diverse niet-Latijnse schriften hebben unaniem aangegeven dat men het onderscheid tussen translitereren en vertalen essentieel vindt.
Maar ook als het gaat om thesaurusrecords bijv. van trefwoorden, dient men het onderscheid tussen vertalen en translitereren scherp in de gaten te houden.
Stel dat men besluit om Griekse of Russische varianten van trefwoorden in te voeren. Technisch gezien is dit geen probleem. We nemen als voorbeeld het trefwoord Economie. De bijbehorende Griekse en Russische varianten zijn in dit geval geen transliteratie van het woord Economie, maar het begrip Economie in de Griekse en Russische taal!
Een bijkomende kwestie is in hoeverre het nodig c.q. wenselijk is om binnen een schriftsoort diverse talen te kunnen aangeven. Voorbeeld: de code ba betekent Latijns schrift. Maar dit kan Nederlands, Engels, Italiaans e.d. zijn. Voor een dergelijke verfijning is momenteel (nog) niet gekozen. In de praktijk zal moeten blijken in hoeverre een dergelijke nuancering wenselijk is.