1.Algemene inleiding

Algemene inleiding

Audiovisuele materialen (AVM) omvatten naast beeldmateriaal (het visuele deel) ook geluidsmaterialen (het audio deel) alsmede de combinatie van beide. Bij beeldmateriaal kan het gaan om een stilstaand beeld zoals een foto of dia, maar ook om bewegend beeld al dan niet met geluid, zoals films. Bij geluid gaat het om geluidsregistraties, gesproken woord of muziek. Maar (onder meer) ook objecten en leermaterialen kunnen tot AVM gerekend worden.

Voor het beschrijven van bewegend analoog of digitaal beeldmateriaal is informatie over de wijze waarop het beeldmateriaal is opgenomen en opgeslagen, en informatie over de wijze waarop het beeldmateriaal kan worden bekeken (en afgespeeld) van groot belang. Een boek kan een gebruiker zo uit de kast pakken en lezen. Een op papier afgedrukte foto kan zo bekeken worden. Bij een film of een digitale foto is dat niet het geval. Dan heeft de gebruiker apparatuur en programmatuur nodig. De daarvoor benodigde gegevens kunnen zo belangrijk of zo specifiek zijn dat het van belang is ze op te nemen in de beschrijving. Een consistente en uniforme manier van beschrijven is door de invloed van de techniek bij deze informatiebronnen niet gemakkelijk. Het vereist een voortdurende alertheid op het nog toepasbaar zijn van de opgestelde richtlijnen.

Binnen het GGC zijn aan de diverse soorten AVM in de loop der tijd verschillende materiaalcodes toegekend in kmc 0500. De eerste positie van kmc 0500 speelt een belangrijke rol in het Pica formaat, in de validatie, bij de indexering en in de presentatie. AVM in ruime zin omvat een aantal van deze verschillende coderingen.

Onderstaande tabel bevat het documenttype met daarachter de materiaalcode zoals die momenteel in kmc 0500 wordt gehanteerd en de code die wellicht/waarschijnlijk in de toekomst de voorkeur verdient. Over dit laatste moet nog verder gesproken worden. Oftewel, de materiaalcodes in de tweede kolom hebben de status van suggestie.

Het B-formaat betreft in beginsel bewegend beeld, t.w. speelfilms en documentaires, al dan niet in de vorm van opennetregistraties.

Het I-formaat is in principe bedoeld voor illustratief en iconografisch materiaal, d.w.z. 2-dimensionale, niet-bewegende beelden.